Spis treści: Helena K a p e ł u ś: Przedmowa Teresa Brzozowska-Komorowska: Ryszard Berwiński (1819 – 1879) Berwińskiego Studia o literaturze ludowej. — Radykalna zmiana poglądu na twórczość ludu. — Geschichte der Hezenprozesse jako bezpośredni wzorzec Studiów. — Studia pierwszą krytyczno-naukową książką o polskim folklorze. — Weryfikacja dawnych i nowe propozycje badawcze. — Recepcja Studiów. Elżbieta Millerowa, Agata Skrukwa: Oskar Kolberg (1814 – 1890) I. Początki zainteresowań ludoznawczych Kolberga. — Pierwsze wyprawy terenowe i pierwsze zbiory pieśni 1842 – 1845. — Pieśni ludu polskiego, 1857. II. Zmiana programu zbierackiego. — Koncepcja Ludu. — Podróże odbyte po r. 1057. — Kształtowanie się modelu monografii regionalnej. — Sandomierskie. III. Przenosiny do Galicji 1871. — Praca w Komisji Antropologicznej Akademii Umiejętności. — Dalsze serie Ludu. — Podróże po ziemiach zaboru austriackiego i pruskiego. IV. Metody pracy, teclinika badań terenowych. — Współpracownicy. — Materiały ze źródeł drukowanych. V.Gatunki folkloru w zbiorach Kolberga. — Pieśni. Zapis gwarowy. Warianty. Zasady selekcji. Odsyłacze. Klasyfikacja. — Różne odmiany bajek. Redakcja tekstu. Stosunek do źródeł. Język. Próby systematyzacji. — Twory pseudoludowe. — Podsumowanie. Teresa Brzozowska-Komorowska: Zygmunt Gloger i popularyzacja folkloru Rodowód Glogera. — Wielostronność zainteresowań. — Różnorodność źródeł. — Pojęcie 1 rola folkloru. — Tradycja narodowa i folklor. — Gromadzenie zbiorów. — Działalność naukowa 1 popularnonaukowa. — Wydawnictwa dla ludu. — Józef Grajnert, prace zbierackie i ludoznawczo-opisowe. Studia teoretyczne. Gawędy. — Kornel Kozłowski. Monografia ludu czerskiego. Julian Krzyżanowski: Samuel Adalberg (1868- 1939) Paremiografowie poprzednicy Adalberga w drugiej połowie w. XIX. A. Weryha Darowski, I. Bernstein. — S. Adalberg, Księga przysłów polskich. Komentarze, zasady układu, dzieje edycji. — Uzupełnienia Księgi przysłów, F. Krfiek, A. Brlick-ner. — F. Korab-Brzozowski. — Próby historii paremiografii. Elżbieta Jaworska: Działalność folklorystyczna Komisji Antropologicznej Akademii Umiejętności w Krakowie I.Powstanie Komisji Antropologicznej Powołanie Akademii w r. 1872 i utworzenie Komisji Antropologicznej w r. 1873. — Przewodniczący i sekretarze Komisji. — Redaktorzy ZWAK-u (1877 – 1895) i MAAE (1896 – 1919). II.Między historią a antropologią Ludoznawstwo jako nauka pomocnicza historii i zbiór materiałów. — W kręgu koncepcji Kolberga, Karłowicza, T. Wojciechowskiego. — Na granicy humanistyki i przyrodoznawstwa. III.Uchwały w zakresie prac folklorystycznych Instrukcja N. Sadowskiego. — Korespondenci terenowi. — Inicjatywy I. Kopernic-kiego. — Obscoena. — R. Zawilińskiego Program badań etnologicznych oraz Folklor l jego obecne zadania. — Postulaty III Zjazdu Historyków Polskich wobec etnografii (1900). — Inne projekty Komisji. IV.Zapis dialektologiczny a potrzeby folklorystyki Gwara w kwestionariuszach etnograficznych. — Zapis uproszczony w praktyce zbierackiej. — L. Malinowski i Jego uczniowie. — Postulat fonetycznego zapisu. — Propozycje R. Zawilińskiego. — Spór w łonie Komisji. — Uchwała z 1896 r. — Referat A.Kaliny na III Zjeźdżie Historyków Polskich. — Uchwała Komisji z 1900 r. — Stanowisko J. Baudouina de Courtenay i K. Nitscha. V.Izydor Kopernicki (1825 – 1891) Twórca podstaw antropologii polskiej, sekretarz Komisji i redaktor ZWAK-u. — Zainteresowania ludowymi pojęciami lekarskimi i przyrodniczymi. — Kwestionariusz z 1877 r. — Badacz folkloru górali beskidzkich. — Wyprawa w Karpaty wschodnie. — Przekłady folkloru serbskiego. — Folklor cygański i inne prace. — Idea Towarzystwa Ludoznawczego. — Przyjaźń z Kolbergiem. VI.Lucjan Malinowski (1830 – 1898) Przyczynki ludoznawcze. — Podróż na Śląsk i Spisz w 1869 r. i ogłoszone z niej spostrzeżenia. — powieści ludu polskiego na Śląsku i Powieści spiskie (1900 – 1903). — Edycje materiałów Malinowskiego. VII.Seweryn Udziela (1857 – 1937) Prace organizacyjne w Komisji. — Zbieranie materiałów w Galicji zachodniej. –I.ud ropczycki. — Łemkowie. — Krakowskie materiały wierzeniowe. — Nurt popularyzatorski. — Propozycje uporządkowania prozy ludowej, 1905 r. — Zainteresowania sztuką ludową. — Muzeum Etnograficzne w Krakowie. VIII.Przegląd zawartości ZWAK-u i MAAE Udział folkloru polskiego i obcego w ZWAK-u i MAAE. — W. Siarkowski. — K. M&tyśs. — Z. Wierzchowski. — W. Kosiński. — J. Rostafiński. — R. Zawiliński. — J. Swiętek. — A. Saloni. — E. Klich. — S. Cercha. — W. Tetmajer. — S. i T. Estreicherowie. — F. Gawełek. — E. Kołodziejczyk. Helena Kapełuś: Jan Karłowicz (1836- 1903) I. Przygotowanie naukowe. — Badania podanioznawcze 1873 – 1883. — W kręgu szkoły M. MilUera. — Sprawa podań narodowych. — Tekst i fascynacja językoznawcza. — Komparatystyka i propozycja systematyki bajek. — Studium o „Madejowym łożu”. — Drobne szkice, edytorstwo. II. Studium o polskiej pieśni. — Próba systematyki ballad. — Apoteoza polskiej pieśni. III.Prace słownikowe i inne. — Angielska szkoła ewolucyjna. — Kłopoty z terminem ,,fol|klore". — Redaktorstwo „Wisły”. — Udział w życiu naukowym polskim i obcym. Helena Kapeluś: „Wisła” (1887-1905) I. Dzieje czasopisma Założyciele. — Program Karłowicza. — Walka o utrzymanie „Wisły”. — E. Majewski i propozycje reform. — Upadek i próby kontynuacji. II.Przegląd zawartości „Wisły” Wstępne postulaty R. Zawilińskiego. — Zapis gwarowy. — Monografie „jednej wsi”. — Teksty ludowe. — Folklor innych grup społecznych. — Dział kwerend. — Artykuły problemowe. — Ziemie zachodnie. — Folklor innych Słowian i Litwinów. — Recenzje i bibliografia. III.Współpracownicy „Wisły” B. Grabowski, L. S. i B. W. Korotyńscy, Sz. Jastrzębowski, Z. Wasilewski, H. Ło-paciński. — E. Majewski. — T. Dowgird i M. Wawrzeniecki. — Badacze terenowi: I. Piątkowska, M. R. Witanowski, S. Chełchowski, Z. A. Kowerska 1 in. — L. Krzywicki. Helena Kapeluś: „Lud”. Organ Towarzystwa Ludoznawczego we Lwowie (1895 – 1918) I. Powstanie pisma. — Wcześniejsza folklorystyka lwowska, S. Barącz, E. Janota, W. Dzieduszycki i seria monografii powiatowych. — Dzieje „Ludu”, A. Kalina i program Towarzystwa Ludoznawczego. II. Przegląd zawartości pisma, monografie, zbiory materiałów, nowe gatunki folkloru, folklor obcy, formy zapisu, pomysły systematyzacyjne.. — Zespół autorski, B.Gustawicz, L. Młynek, Sz. Matuslak, F. R. Gawroński, J. Witort, F. Krfiek, A. Fischer, S. Wasylewski, S. i H. Windakiewiczowie i in. — Recenzje i polemiki. — Kwestionariusze. Andrzej Bukowski: Pomorze Gdańskie (Od Ceynowy do „Gryfa”). I. Romantyczne zainteresowania folklorem na Pomorzu. F. Ceynowa i inni. — Czasopisma, książki popularne, G. Pobłocki. — Pomorze w badaniach przybyszów. O. Kolberg, K. W. Wójcicki, R. Zmorski, A. Hilferding, A. Mosbach. II. Pokolenie badaczy pozytywizmu, S. Kujot, H. Gołębiewski, I.. Biskupski, H. Derdowski, J. Łęgowski i in. — O. Knoop. III. U progu czasów najnowszych. I. Gulgowski, F. Lorentz, J. A. Patock, A. Majkowski i „Gryf”. — Program Młodokaszubów. Tadeusz Oracki: Mazury i Warmia w okresie 1800 – 1914 I. Warunki kształtowania się zainteresowań folklorystycznych na Mazurach na przełomie XVIII i XIX w. — Specyfika regionu. — Królewiec. — Działalność J.,G. Herdera i prace Niemców. — Najstarszy zbiór polskich pieśni, rękopis M. Thoma-sicka. — J. Olech. — K. Lach Szyrma. — K. C. Mrongowiusz. — G. Gizewiusz i Jego zbiór pieśni. — „Przyjaciel Ludu Łęcki”. II.Na przełomie dwóch epok. — Warunki działalności folklorystów od śmierci Gize-wiusza (1848) do wystąpienia W. Kętrzyńskiego. — Indywidualne amatorstwo: G. i M. Gerssowie, K. Sembrzycki senior. — A. Gąsiorowski. — Kolberg i teka Mazury Pruskie. — J. K. Sembrzycki i J. J. Ossowski, próba folklorystyki naukowej. — Opisy etnograficzne i krajoznawcze Mazur. — Zainteresowanie uczonych polskich Mazurami na przełomie XIX i XX w. — C. E. Salewski, inicjatywy wydawnicze. III.Początki naukowej folklorystyki niemieckiej w drugiej połowie XIX w. — Uczeni wschodniopruscy. — Znaczenie prac M. Toeppena i H. Frischbiera. IV.Warmia jako region historyczno-etnograficzny. — Warunki kształtowania się zainteresowań folklorystycznych w drugiej połowie XIX w. — Rola kultury ludowej w utrzymaniu polskości. — Opisy Warmii E. Tyszkiewicza i S. Tarnowskiego. — K. E. Sieniawski, J. Liszewski, E. Buchholz i A. Samulowski. — Wydawnictwa warmińskie i „literatura dla ludu”. — Rola pieśni religijnej. — J. Gieysztor i G. Smólski. — J. N. Szadowski, A. Treichel. — Badania dialektologiczne K. Nitscha. — Relacje z Warmii R. Zawilińskiego i S. Czekanowskiego. — Ks. W. Barczewski. V. Jerzy Pośpiech: Śląsk (1864- 1918) I. Śląsk Cieszyński Pierwsze akcje zbierackie. — B. Hoff i folkloryści spoza Śląska. — Zbieracze miejscowi. A. Cinciała, P. Stalmach, J. Bystroń. — Poeta ludowy J. Kubisz. — Towarzystwo Ludoznawcze w Cieszynie, 1901. — ,,Zaranie Śląskie” (1907 – 1912) i jego redaktor, E. Farnik. — Popularyzacja folkloru, Feitzingerowie, Prasa regionalna.— J. Kupiec. II.Górny Śląsk Kolberg i L. Malinowski. Akcja zbieracka pisma „Katolik”, A. Hytrek. — J. Gregor. — Ł. Wallis. — Dialektolog M. Przywara. — Chłop-zbieracz B. Kampa i in. — E. Szramek. — Badania dialektologiczne K. Nitscha. — Pisarze ludowi. — Prasa lokalna. — Kalendarze. III.Dolny Śląsk Zbieracze niemieccy. — W. Nehring i wrocławska katedra slawistyki. — Polskie stowarzyszenia. — Udział Niemców. Śląskie Towarzystwo Ludoznawcze i jego wydawnictwo. — J. Piprek. — Podsumowanie osiągnięć folklorystycznych na Śląsku. Teresa Brzozowska-Komorowska: Podhale Zainteresowanie regionem. — Turystyka i folklor. — Przybysze-entuzjaści: T. Chałubiński, W. Eljasz Radzikowski, A. Wrześniowski, B. Dembowski, G. Smólski. — Prace słownikowe i studia gwaroznawcze. — Badania nad tańcem i pieśnią. — Narratorzy i miejscowi folkloryści: Sabała, A. Tylka Suleja, A. Stopka Nazimek, W. Brzega, J. Kantor. — Muzeum Tatrzańskie. Helena K a p e ł u ś: Folklor obcy w badaniach Polaków G. Manteuffel i S. Ulanowska jako badacze folkloru łotewskiego. — Folklor litewski w zbiorach M. Dowojny Sylwestrowicza i Kolberga. — Zainteresowania białoruskie J. Baudouina de Courtenay i innych językoznawców. — Lud białoruski, monumentalne dzieło M. Federowskiego. — Materiały ukraińskie w wydawnictwach Akademii Umiejętności. Ceslaw Neyman. — Folklor „egzotyczny”. W. Sieroszewski, B. Piłsudski, T. Smoleński. Ryszard Wojciechowski: Filologowie wobec folkloru Ciągłość cechą dziejów folklorystyki polskiej. — Zainteresowanie filologów badaniem wiedzy ludu i jego drogi do niej. I.Rozważania P. Chmielowskiego i Zjazdu Historycznoliterackiego lm. J. Kochanowskiego: Jak należy traktować utwory poezji ludowej w historii literatury polskiej? II. Folklorystyczne prace H. Biegeleisena. — S. Zdziarski wyławia pierwiastki ludowe w poezji polskiej XIX w. — W. Dropiowskiego pierwszy po Berwińskim zarys początków zainteresowań ludoznawczych w Polsce. — Historycy literatury ujawniają inspiracje ludowe w poezji i wpływ twórczości artystycznej na ludową. — A. Brucknera z S. Windakiewiczem spór o teatr ludowy w Polsce. III.Przysłowia, powieści ludowe i rycerskie, mitologia polska i słowiańska w badaniach A. Brucknera. — Skandaliczna polemika M. Kawczyńskiego z E. Porębowiczem na temat samorodności i artystycznych wartości folkloru. — Ożywienie badań folklorystycznych zapowiada ich twórczą kontynuację po wojnie 1914-1918. Wykaz skrótów Indeks osób Spis ilustracji
Ta pozycja znajduje się w zbiorach 2 placówek. Rozwiń listę, by zobaczyć szczegóły.
